Even een paar moeilijke dagen.

Ik heb een paar moeilijke dagen achter de rug. Afgelopen nacht brak ik en toen ik alleen was heb ik met heel wat tranen op de bank gezeten, afvragend waarom dit, waarom dat, waarom ? Ik doe het allemaal zelf, ik weet het, maar de laatste dagen nemen mijn gedachten weer een loopje met me. Het feit dat mijn vrouw Jeanne afgelopen vrijdag voor mij een verrassingsfeest had georganiseerd met wat hulp van vrienden deed me wel doen smelten, wat heb ik toch een wereldwijf. Maar ik baalde er ook enorm van dat ik door de eerder die week gekregen chemo mezelf niet goed voelde en veel last had van de complicaties daarvan, en dat notabene net op mijn verrassingsfeest, en de dagen erna ook nog. Dan het verhaal dat er wat issues waren bij het uitnodigen van mensen trok ik me ook erg aan, een oordeel blijkt nu dus gauw geveld bij mensen, wat ik zeer jammer vindt. Dit trok/trek ik me heel erg aan omdat er dingen gebeuren met mij waar ik niet om gevraagd heb, en wij in de tijd die ons nog rest, ( hoop zo lang mogelijk ) nog zoveel mogelijk leuke herinneringen willen maken. Nu ben ik aan het vechten voor Jeanne en voor mezelf en voor mijn familie en goede vrienden om nog zolang mogelijk hier te blijven, maar vindt ik ook de gedachte dat ik Jeanne straks moet achterlaten heel moeilijk. Hoe zal het haar vergaan, hoe zal ze opgevangen worden, wie zal haar opvangen, wie zal er voor haar zijn en wie zal er nog in haar leven blijven ? Ik ken er wel een aantal die dit zullen blijven doen, maar er zullen er ook zijn die haar zullen laten vallen om de een of andere reden, en het is een moeilijke gedachte voor mij dat ik er dan niet ben om haar op te vangen en te steunen. Dit alles was de laatste dagen een groot punt in mijn gedachten waardoor ik misschien niet altijd even vrolijk was of misschien niet even tactisch was op social media met teksten of plaatjes. ( inmiddels ook weer verwijderd ) Vrolijke Jasco en depressieve Jasco wisselen elkaar dan helaas sterk af, en dan ben ik een enorme strijd aan het voeren met mijn gedachten en met mezelf. Ook gebeuren er hele confronterende dingen om me heen waar ik niet mee in detail wil treden, maar wel invloed blijken te hebben op mij en mijn gedachten omdat het dingen zijn waar ik ooit zelf ook voor kom te staan. Ik ben helaas nog steeds iemand die zichzelf niet zo goed kan uiten en dat maakt mijn leven soms een klein beetje moeilijker dan het hoort te zijn en dat uit zich dan in verkeerde gedachten waardoor ik mezelf soms helemaal gek maak in mijn hoofd. Gelukkig heb ik een geweldige vrouw, familie en echte vrienden die er altijd voor me zijn of zo goed mogelijk proberen te zijn, waar en wanneer het kan. Na jaren altijd voor anderen klaargestaan te hebben blijft het moeilijk voor mij om nu alle hulp, aandacht en liefde te krijgen, dit is heel erg wennen en wekt het bij mij een soort van schuldgevoel op terwijl die gedachte van schuldgevoel de grootste onzin is die er bestaat. ( ik weet het donders goed ) Gedachten doen, blijkt telkens weer, rare dingen met je. Maar daarnaast zijn er ook leuke dingen die zich aan het ontvouwen zijn. Zo hebben we met een stel van onze beste vrienden een doel gesteld om in 2018 gezamenlijk mee te gaan doen aan de           "Alp d'HuZes", zelfs ik heb als doel gesteld om minimaal 1x de top te halen, sowieso voor mezelf, en ook om op deze manier zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF zodat er zoveel mogelijk gedaan kan worden om deze verschrikkelijke ziekte ooit de kop in te kunnen drukken en wie weet ooit in een wereld zonder kanker te leven.