Kaakchirurg, uitje naar Duitsland, pijnlijke ervaring bij kaakchirurg en verwarring in het ziekenhuis

Het is weer even geleden, maar er is weer veel gebeurd. Na mijn wederom slechte chemo op 5 maart ben ik deze keer niet 7 dagen ziek geweest maar echt ruim 14-15 dagen beroerd en ziek geweest. Wat ik best een eng idee vond omdat ik hierdoor dacht dat mijn lichaam de chemo niet meer accepteerde en bang was dat we binnenkort te horen zouden krijgen dat we moesten stoppen met de chemo. Dit zou dan betekenen dat het dan binnen een half jaar gebeurd zou zijn met me. Dus hopen dat dit niet het geval zou zijn. In deze tijd begon ik ook last te krijgen van hevige kiespijn. Door mijn vroeger ontstane angsten was ik 31 jaar niet bij een tandarts geweest, maar eigenlijk nooit last gehad van gaatjes of andere klachten. Nu door de chemo worden mijn tanden en kiezen dus ook aangetast en begon ik er dus hevige pijn en last van te krijgen. Dus met de al inmiddels geboekte reizen en uitjes in het vooruitzicht en ik op die tripjes liever geen pijn wil hebben, heb ik toch noodgedwongen een afspraak gemaakt met de kaakchirurg omdat ik in mijn geval door de chemo niet naar een tandarts mag. Zo gezegd zo gedaan, op 22 maart had ik de intake bij de kaakchirurg, en gezien de slechte staat van mijn 2 linker achterste kiezen moest er snel gehandeld worden en mijn eerstvolgende chemo behandeling op dinsdag 3 april geannuleerd en verzet worden want op 4 april zou de ingreep zijn, dus dat was gepland. Voor die tijd hadden mijn vrouw en ik nog een leuk uitje voor de boeg, namelijk het paasweekend 4 dagen naar Duitsland. Op 29 maart nog even bloed prikken en een afspraak met de oncoloog omdat deze al gepland stond ivm de eigenlijke chemo afspraak op maandag 3 april die nu verzet wordt naar een latere datum, hier kregen we te horen dat mijn bloed er weer heel goed uit zag en hij was zelf heel enthousiast, dus eindelijk een keer iets positiefs.     De volgende dag 30 maart vertrokken we dus voor die 4 dagen naar Duitsland, lekker weer even ontspannen en alle ellende even aan de kant zetten, s'middags toen we aankwamen eerst ingecheckt en even ontspannen van de reis. Intussen een eetgelegenheid in de buurt gezocht via google en toen kwamen we uit bij een klein intiem Grieks restaurant genaamd "Samos" in Niederkassel, heerlijk gegeten, alles werd vers bereid in een open keuken waar je gewoon kon meekijken. Hele gastvrije mensen, ik wilde betalen met pin, alleen de pinautomaat was defect, toen zeiden ze; betaal de volgende keer maar, hoe goed van vertrouwen kan je zijn en waar maak je dat nog mee. Ik vond dat zo aardig dat ik meteen weer gereserveerd heb voor s'zondags.  Zaterdag lekker gewinkeld in Köln (mooie stad), je kan daar uren vertoeven, genoeg te zien, en niet alleen winkels.  Eind van de dag gegeten bij Gasthaus "Zur Linde" in Niederkassel, wederom een aanrader als je daar in de buurt bent, super aardige mensen en heerlijk eten (5 sterren kwaliteit voor een lage prijs).  Zondags een trip gemaakt naar schloss Drachenburg in Königswinter, hele mooie omgeving en een flinke klim te voet om er te komen. (althans voor mij wel) 1,3 km met een percentage van 14-17 % en sommige stukken zelfs 20 %.  Ik had er wel heel veel moeite mee maar mijn wilskracht heeft me toch boven gebracht, wel met vele rustpauzes maar heb het wel gehaald.  Eenmaal boven genoten van het schitterende uitzicht en natuurlijk van het kasteel zelf.  En zoals eerder vermeld hebben we die avond weer gegeten bij onze Griekse vrienden van restaurant "Samos" en daarna ook meteen het eten van vrijdags betaald.  De volgende dag maandag 2 april op tijd weer richting Nederland vertrokken en net over de grens in Nederland een lekker lunch genomen bij de eerste de beste "La Place". Op dinsdag 3 april had ik dus geen chemo, dus kon ik me voorbereiden op de kaakchirurg.  Op woensdag 4 april moest ik er dan aan geloven en moest ik me bij de kaakchirurg melden.  Een uur voor de behandeling moest ik alvast 4 stuks penicilline-capsules innemen voor de komende kuur na de behandeling en ook 1 oxazepam om rustig te worden.  Eenmaal in de stoel lagen er 5 spuiten klaar, met elke spuit gaf hij 3 injecties, dus totaal heb ik 15 injecties gehad, ja ik vond het ook veel, maar het zal wel nodig zijn of te maken hebben met mijn chemo.  Toen de verdoving werkte begon hij, ze zaten heel erg vast dus de assistent moest met 2 handen mijn onderkaak vasthouden waarna de kaakchirurg als een bezetene begon te wrikken en te trekken.  Één was eruit, nu de tweede nog en dat was hetzelfde recept, ik dacht dat mijn hele kaak in tweeën lag hahaha, maar sponsje erin, 4 hechtingen en klaar. Ik kreeg een spuitje mee om te spoelen, daar moest ik na 2 dagen mee beginnen en binnen 5 dagen moest dat sponsje opgelost zijn en die hechtingen zouden na 14 dagen oplossen.  Maar na 7 dagen was het sponsje nog niet opgelost en de pijn werd steeds ondraaglijker, dus de 8e dag ben ik naar het ziekenhuis terug gegaan en dit gemeld en mocht meteen met de assistent mee, het sponsje bleek per ongeluk vast te zitten met 2 hechtingen, deze heeft hij verwijderd, sponsje eruit en toen ook maar meteen de andere 2 hechtingen verwijderd. vanaf die tijd was de pijn weg en is niet meer terug gekomen, HEERLIJK weer pijnvrij.  Op 11 april was het weer bloedprik-dag en tijd voor een bezoek aan de oncoloog, deze keer was het met de verpleegkundige van de oncologie-afdeling. Het was een zeer fijn gesprek, alles was positief, er waren bloedwaardes vergeleken met die van 29 maart zeer sterk verbeterd, de benaming ken ik niet meer maar er waren bloedwaarden gestegen van 6,3 naar 8,7, dat was zelfs iets waar de arts van op keek en zeer blij van werd, en als de arts blij wordt kan je je denk ik wel voorstellen hoe ik me dan voel.  Ik ben sinds korte tijd bezig met het nemen van een nieuw product waar ik op advies van onze goede vriendin Carola mee begonnen ben en het schijnt zijn vruchten af te werpen gezien de forse positieve stijging en verbetering van mijn bloedwaarden. Dit middel is Gen5 (zie link bij onderstaande foto) en het is een combinatie van druppels en capsules in de ochtend. Ik was altijd sceptisch over zulke dingen maar gezien het resultaat wat ik nu heb moet ik dat sceptische waarschijnlijk gaan bijstellen, we wachten de volgende bloedresultaten af. Ook krijg ik er meer uithoudingsvermogen van en voel ik me fitter lijkt t wel, voorheen was ik heel snel uitgeput en dat is nu ook een heel stuk minder. Dus na de volgende bloedresultaten zal ik het toch toe moeten gaan geven denk ik. Hier kom ik nog op terug.  Vrijdag 13 april, eindelijk weer een chemo-cocktail om 9:15 uur, om 8:55 uur melden we ons al in het ziekenhuis, maar zoals het gezegde al doet vermoeden was het een echte vrijdag de 13e.  De afspraak stond inderdaad op vrijdag 13 april gepland, alleen de arts had de chemo voor maandag 16 april gepland, dus er was geen chemo en kon het dus niet doorgaan. Hahaha.  Nu mag ik me maandag 16 april weer melden om 9:15 uur.  Nu hopen dat deze chemo beter verloopt als de laatste waar ik dus de heftigste allergische reactie tot nu toe heb gehad. We gaan het nu dus weer op een andere manier inbrengen, we beginnen nu op de laagste inloop-snelheid en gaan hem langzaam opvoeren, kijken of dat dan beter gaat. Dus zo blijven we naar een oplossing zoeken voor die vervelende allergische reacties.  Dit waren de laatste weken. Volgende week na de chemo kom ik waarschijnlijk weer met nieuwe info en hopen deze keer met het bericht dat alles goed verlopen is.

Duimen jullie deze keer allemaal mee ?