Interview, leuke uitstapjes, komende evenementen en een zware chemo

Hier zijn we weer.                                                                                               

We beginnen op zaterdagmiddag 24 februari. Op deze dag stond er een interview gepland met Carola voor een lokale tv-zender. Om 13:00 uur was Carola met haar cameraman Justin bij ons. Alles werd klaar gezet en rond 13:30 begon het interview. Het was mijn eerste interview ooit en dus een hele vreemde en ongemakkelijke gewaarwording, maar achteraf viel het wel mee. Maar het blijft heel erg raar om jezelf terug te zien en vooral je eigen stem te horen. Zaterdagavond 24 februari hadden we weer eens een gezellige avond gepland om na lange tijd weer een optreden bij te wonen van onze favoriete rockcover band AR!E samen met mijn vrouw Jeanne en onze vrienden Yswald en Marielle en later ook nog Saskia. Zulke avonden doen mij even alle ellende vergeten en dan geniet ik met volle teugen, en die avonden zijn zeer welkom. Dinsdagavond 27 februari had ik voor het eerst een broer en zus etentje ingepland met mijn zus Diana, heerlijk gegeten en natuurlijk bijgekletst bij sushi restaurant Kengzo in Waalwijk. Donderdag 1 maart was het weer tijd om bloed te prikken en de controle-afspraak met de oncoloog voor de daaropvolgende chemo-behandeling. Ik werd weer met de neus op de harde feiten gedrukt. Vorig jaar november werd er een nieuwe tumor aangetroffen op mijn rechter bijnier die niet reageerde op de chemo die ik al enige tijd kreeg, terwijl alle andere tumoren wel reageerde op deze chemo's, daarom wilde ze deze nieuwe tumor door middel van bestraling gaan proberen te bestrijden. In eerste instantie verdween de pijn die ik op die plaats voelde, maar sinds een week heb ik zo nu en dan weer een pijnlijk gevoel op diezelfde plaats. Dit gaf ik dus aan bij de oncoloog en die vond het nog te vroeg om een conclusie te trekken omdat ik de pijn maar af en toe voelde en nog niet constant. Hij wil ook nog geen scan laten maken om me onnodig ongerust te maken. Ook werd verteld dat als het weer actief zou zijn, er toch weinig mogelijkheden meer waren qua verdere behandelingen. Hij vergeleek het met een bom die op elk moment geactiveerd kan worden. Dus de harde realiteit werd er weer even haarfijn ingewreven. Het positieve nieuws was wel dat mijn bloed verbeterd was vergeleken met de vorige keer, wat ook wel weer een klein lichtpuntje was. Vrijdagavond 2 maart visite gehad van mijn goede vriendin Saskia die me de harde realiteit van de dag ervoor wel een beetje liet vergeten door alle gezelligheid en klets. De volgende dag 3 maart had ik weer een weekend / hotelovernachting geboekt en ben ik eerst samen met mijn vrouw naar de vrije markt in Cuijk geweest en s'avonds naar het kloosterhotel in Deurne gegaan, ingecheckt en daarna in Deurne naar Mexicaans restaurant La Cantina geweest. De volgende dag een zeer ongemakkelijk ontbijt gehad, dit heeft te maken met mijn gesteldheid      ( wat ik verschrikkelijk vindt ), zodra de tafeltjes wat dicht op elkaar staan voel ik me ongemakkelijk en heb ik het gevoel alsof iedereen naar mij kijkt, dus waren we helaas snel bij het ontbijt weg. We hebben uitgecheckt en zijn op weg naar huis gegaan, onderweg kwam ik op het idee om binnendoor te rijden want daar wist ik een gezellig pannenkoekenhuis "Fam Suykerbuyck" in Valkenswaard en hebben we een heerlijke pannenkoek op. Diezelfde avond hadden we weer een etentje gepland staan. Met het gehele "you never wolk alone" team zijn we gaan wokken bij Wok of King in Loon op Zand. Het was een super-gezellige avond en hebben veel gelachen. Maandag 5 maart was het weer back to reality, de volgende Chemo behandeling. Het begon voortvarend, door de Port-a-Cath was het weer 1x prikken en het infuus zat. Om 9:15 begonnen we en alles ging goed, spoelen, medicijn, eerste chemo, spoelen en toen kwamen we bij de tweede chemo. Na eerdere ervaringen met allergische reacties begonnen we weer wat lager met de inloopsnelheid, maar na 20 minuten kwam er dus weer een allergische reactie. Deze was alleen vele malen heftiger dan alle vorige reacties die ik ooit gehad heb wat de verpleegsters nogal zorgen baarde. Er werd van alles bijgehaald aan medicijnen en er werd ook druk overlegt door meerdere verpleegsters en artsen. In eerste instantie wilde ze stoppen voor deze dag met de chemo maar dat zag ik zelf eigenlijk niet zitten. Het baarde me wel wat zorgen omdat chemo mijn enige middel is om nog enigszins wat tijd te krijgen. Na ruim een uur verdween langzaam de allergische reactie en werd er toch doorgezet met de chemo. We begonnen nu op een zeer lage inloopsnelheid en voerde geleidelijk de snelheid weer wat op. Hierdoor zat deze tweede chemo er na ca. 3 uurtjes extra ook weer in. Nog even naspoelen en we waren weer klaar. Zo'n zware dag en reactie had ik nog nooit eerder meegemaakt en was die avond ook volledig uitgeput. Het volgende gesprek wat komen gaat met de oncoloog wordt door deze gebeurtenis ook weer spannend. Hebben de reactie's en vooral deze laatste heftige reactie te maken met het feit dat mijn lichaam nu al gaat tegenstribbelen en de chemo's niet meer aankan ? En de zenuwpijn in mijn voeten lijkt ook steeds erger te worden, zouden dit dan toch slechte tekenen zijn ? Ik hoop het niet, want chemo is mijn enige redmiddel en mijn enige middel om nog wat tijd te krijgen. "Stoppen is nog geen optie". Dus ik kijk met spanning uit naar het volgende gesprek en wat het oordeel is van mijn oncoloog. Nu vol spanning wachten tot donderdag 29 maart. Tot die tijd heb ik wel nog wat leuke evenementen ( 10 maart, 2e Alpe d'HuZes dag in Hoevelaken en s'avonds ons evenement de Hollandse avond ) en uitjes samen met mijn vrouw.

Tot de volgende keer !!!!

Hieronder een korte impressie van het interview, de volledige versie wordt later uitgezonden op een lokale zender hier.