Eindelijk na 2 maanden maar weer eens een verslag.

Daar zijn we weer.

We beginnen even in 2017 en wel te verstaan op maandag 20 november, chemo-dag. Zoals gewoonlijk verliep deze ook weer niet vlekkeloos. Voor het infuus er in zat waren we alweer 4 pogingen verder. Hier kwam mijn besluit om een Port-a-Cath operatief aan te laten leggen. Helaas moest dit wachten tot NA de bestralingen om hiervoor een afspraak voor te kunnen maken. Diezelfde week kreeg ik op donderdag 23 november een PET-scan om te bepalen en af te tekenen waar en welk gedeelte bestraald moest gaan worden. Even een kleine terugblik met betrekking op de komende bestralingen. De chemo boekt goede resultaten op de 3 uitzaaiingen, maar op de rechter bijnier is zich iets aan het ontwikkelingen waar de chemo geen effect op heeft. Het blijkt weer slokdarmkanker te zijn dus mijn oncoloog staat voor een raadsel. Dus omdat de chemo niet aanslaat op deze kwaadaardige tumor gaan ze hem proberen aan te pakken door middel van bestraling. Dus eerder die week werd er chemo in mijn lijf gestopt en daarna een dosis radioactieve vloeistof, en dat allemaal in één week. Vanaf die tijd voelde ik me ook niet echt goed meer, veel klachten zoals dagelijks hevige misselijkheid, dagelijks koorts, geen eetlust waardoor ik weer ging afvallen. De artsen wisten t ook niet echt waar het door kwam en schreven weer een stel medicijnen voor om de misselijkheid te onderdrukken, helaas werd het niet echt minder. Zelf had ik het idee dat het kwam doordat er in 4 dagen tijd chemo-vloeistof en radioactieve-vloeistof in mijn lijf werd ingebracht. Op 4 december begonnen we met de eerste bestraling. Op zich voel je daar weinig van maar de klachten die al had hielden aan. Op maandag 11 december was het zo erg dat ik me op de eerste hulp moest melden, en waar ik al bang voor was werd werkelijkheid, ik moest blijven en werd opgenomen in het ziekenhuis, hoge koorts, hoge ontstekingswaarde, benauwdheid en dus werden er weer verschillende onderzoeken gedaan en wederom werd ik weer lek geprikt. Ik zag mijn verrassing voor Jeanne al in het water vallen want ik had namelijk een weekend Euro-Disney geboekt voor ons beide en we zouden op vrijdag vertrekken en juist die week werd ik op maandag opgenomen. Maar zoals ze me al 2,5 jaar goed behandelen werd me verzekerd dat ze me VOOR het weekend opgelapt zouden hebben. Ze hebben woord gehouden en me een boost gegeven en ik was zoals ze beloofd hadden op tijd opgeknapt. We vertrokken vol goede moed naar Frankrijk, veel slecht weer onderweg, harde wind, regen en zelfs sneeuw waardoor het heel druk was en heel veel file's in Frankrijk. Dus kwamen we te laat bij het hotel waar we een tussenstop gepland hadden en bleek deze al dicht te zijn, dus ter plaatse een ander hotel moeten zoeken en uiteindelijk gevonden. De volgende ochtend vol goede moed weer op weg naar Euro-Disney. Ingecheckt en op weg naar het park. Helaas was het regenachtig maar dat mocht de pret niet drukken. De eerste uren in dat geweldige park waren super, halverwege de middag begonnen de eerdere klachten die ik in Nederland had weer de kop op te steken en zijn we naar onze accommodatie teruggegaan. Daar voelde ik me inmiddels weer doodziek en constateerde ik dat ik weer hoge koorts had. Die avond kwam al mijn eten van eerder die dag eruit en zelfs mijn medicijnen die ervoor moesten zorgen dat ik niet misselijk zou worden kwamen eruit. Dus dan maar naar bed en hopen dat de volgende dag beter zou zijn. De volgende dag begon zogezegd redelijk goed en na het ontbijt deden we rustigaan en vertrokken we wat later weer naar het park zodat we de avond in het park konden meemaken, wat is het park prachtig in de avonduren !!  Het ging qua misselijkheid beter als de dag ervoor alleen de vermoeidheid stak nu af en toe de kop op, dus vele pauzes en zit-momenten, maar dat was beter dan die misselijkheid. Op zondag begon de inmiddels zonnige terugreis weer naar Nederland. Maandag 18 dec begon de realiteit weer en begonnen we aan de laatste 5 bestralingen, helaas was de misselijkheid er weer en die kregen we zelfs met nieuwe medicijnen niet onder controle. Dus ik zag de aankomende Kerstdagen ook al in het water vallen. Kerstavond hebben we samen met de kinderen en kleinkinderen doorgebracht en lekker gegourmet. Zoals verwacht waren eerste en tweede Kerstdag niet zoals ik gehoopt had qua gezondheid. Derde Kerstdag speelt zoals elk jaar "Rockcoverband AR!E" in café Post Besoijen en ik had dus die dag alle moed en rust verzameld om s'avonds er bij te kunnen zijn. We zijn s'avonds gegaan en ik heb 't uiteindelijk een kleine anderhalf uur ( eerste set ) volgehouden, want zoals elk jaar wil ik het natuurlijk niet missen en ben blij dat we toch even konden gaan. Toen 2 dagen later, vrijdag 20 december was het weer tijd voor een chemo-sessie en moest er dus weer een infuus geplaatst worden, en jullie kunnen het al raden denk...... !!!!!  Maar zo'n chemo vlak voor oud en nieuw is ook niet ideaal want de eerste 7-9 dagen NA de chemo zijn ook nooit prettig, maar goed het is nu eenmaal nodig en de enige manier om mijn leven enigszins te verlengen, dus uiteindelijk is het voor een goed doel. Dus de dagen na de chemo waren ook weer zwaar. Op oudjaarsdag wat extra medicijnen genomen in de hoop dat ik me wat beter zou voelen want s'avonds wilde ik naar de verjaardag van mijn mattie Yswald en dat lukt dus ook. Later op de avond rond 23:00 uur begon ik me weer snel minder goed te voelen en zijn we om 23:45 naar huis gegaan en bij onze vriend, onze hond Boyka gaan zitten/liggen, maar goed ook want hij bleek doodsbang te zijn van dat knal-vuurwerk. Het nieuwe jaar was een feit, ik vond het nieuwe jaar ingaan wel apart, raar en best moeilijk. Gezien mijn ziekte weer een jaar dichterbij het einde, ik weet dat ik zo niet mag denken maar die gedachten gaan wel door mijn hoofd en zijn er moeilijk of niet uit te krijgen. Natuurlijk hoop ik het zo lang mogelijk uit te stellen maar er is wel weer een jaar voorbij. 2018 moet een geweldig jaar worden met heel veel plannen en leuke maar ook emotionele dingen in het vooruitzicht. De grootste uitdaging wordt natuurlijk het beklimmen en meedoen aan het evenement van de "Alpe d'HuZes" met mijn team "you never wo(l)k alone". Maar dinsdag 2 januari begon heel slecht met heel heel veel pijn, met tranen in mijn ogen lag ik om 6:30 over de grond te rollen van de buikpijn, door de vele vooral verschillende medicijnen die ik de laatste tijd ingenomen had was er obstipatie ontstaan, Jeanne heeft het ziekenhuis gebeld en ze kon de nodige medicijnen en hulpmiddelen halen en uiteindelijk kon ik na een paar uur weer rechtop zitten en was inmiddels de obstipatie verholpen. Even een paar uur door een hel gegaan, dat gun je niemand, wat een pijn. Inmiddels zijn we aangekomen op 5 januari en begin ik me steeds beter te voelen ( EINDELIJK na ruim 7 weken de meeste tijd liggend op de bank of op bed doorgebracht te hebben ) zijn we op zondag 7 januari met Yswald en Marielle naar de verjaardag geweest van onze vriend Hans en zijn vrouwtje Els, was alweer lang geleden dat we elkaar gezien, was weer gezellig en hebben ook weer veel bijgekletst. Die week op dinsdagavond hadden we vergadering met ons team "you never wo(l)k alone" en hebben we ons nieuwe teamlid Esther verwelkomt en veel puntjes op de i gezet voor de komende evenementen die we gaan organiseren.

Daarover wil ik zeggen; hou onze website in de gaten.

Hier vindt je ook onze actiepagina voor het KWF waar nog steeds op gedoneerd kan worden, zo ook persoonlijke actiepagina's van sommige teamleden waar de donaties uiteraard ook ten goede komen van het KWF en wordt opgeteld bij onze team-actiepagina, alleen kun je op de persoonlijke pagina diegene persoonlijk een hart onder de riem steken of succes wensen.   Nou dit was weer zo'n beetje het verslag van de laatste 2 maanden en het begin van 2018. Laten we van 2018 proberen een supermooi en productief goed jaar te maken en dat we al onze gestelde doelen mogen halen en vooral in goede gezondheid naar 2019 toe gaan, maar met mijn supersterke vrouw Jeanne naast me en mijn ouders en zeker ook al mijn/onze topvrienden moet dat helemaal goed komen.