Alweer een enorme klap, wanneer houdt het een keer op !!

Ik had gehoopt om een keer een positieve update te brengen, maar helaas. In mijn vorige bericht gaf ik aan dat er een spannende CT-scan aan zat te komen, maar nu is er voordat die CT-scan gemaakt wordt alweer iets heftigers gebeurd wat die CT-scan eigenlijk minder belangrijk meer maakt. Vorige week woensdag 25 april ging ik met hevige vermoeidheid, duizeligheid en pijn op mijn borst naar mijn huisarts, deze checkte mijn bloed maakte een hartfilmpje en toen bleek mijn HB-waarde weer veel te laag te zijn ( 5,0 ) en hij zag een afwijking op het hartfilmpje dus belde hij meteen met de dienstdoende cardioloog in het ziekenhuis en werd ik meteen met een ziekenwagen naar het ziekenhuis gebracht. In de ziekenwagen werd ik ook aangesloten op hartapparatuur en in het ziekenhuis hetzelfde en werden er zo'n 10 buisjes bloed afgenomen en 4 flesjes bloed dat op kweek werd gezet. Zoals ik eerder aangaf was mijn HB waarde veel te laag dus als eerste kreeg ik 3 zakken bloed toegediend in de hoop dat dit ook de druk op mijn borst veroorzaakte en die daar ook mee weg ging, maar die druk op de borst bleef aan en toen vertrouwde ze die afwijking niet, dus werd er na inmiddels al 2 dagen in het ziekenhuis te liggen een echo van mijn hart gemaakt.  Hieruit kwam het beeld van wat ze dachten dat het een stolsel was in mijn linker hartkamer naar voren.  Dus gingen ze aan de gang met hoge dosering bloedverdunners ( tabletten ) en een hoog gedoseerd anti-stollingsmiddel       ( injecties )om het eventuele stolsel langzaam te doen laten oplossen.  Eigenlijk zou 4 dagen later het stolsel al wat kleiner geworden moeten zijn, helaas was dit niet het geval. Er werd dus weer een echo gemaakt van mijn hart, ze wisten inmiddels waar ze naar moesten kijken en hadden meteen de plaats gevonden. Ook kreeg ik deze dag de uitslag van het bloed wat ze op kwek hadden gezet, daaruit bleek dat een bacterie in mijn bloed gevonden was dus werd er ook gestart met een antibiotica-kuur.  Eerste via het infuus, later met tabletten. Toen kreeg ik de 7e dag in het ziekenhuis de uitslag van de 2e echo en het slechtste nieuws te horen wat ik me maar voor kon stellen.  Het blijkt nu voor 99 % een tumor IN mijn hart te zijn, het ergste van alles is, ze hebben dit nog NOOIT eerder meegemaakt. Ze zijn meteen gaan overleggen met andere ziekenhuizen en zijn ook de boeken in gedoken.  Ik mocht op dinsdag 1 mei gelukkig wel naar huis om bij mijn vrouw te zijn en thuis de oproep af te wachten voor een MRI-scan om er 100 % zeker van te zijn dat het een tumor is en toch niet een stolsel.  Die 1 % geluk dat het misschien toch een stolsel is zal ik na alle tegenslagen tot nu toe wel niet hebben. ( toch fingers crossed )  Dus na de zoveelste klap was dit weer een enorme klap, en wordt mijn toch al zo korte toekomst nog onzekerder.  Opereren is sowieso GEEN optie, maar ik heb een klein beetje hoop gevestigd op de artsen dat ze dit zien als een uitdaging en alles in het werk stellen om de groei van de tumor stil te leggen of enigszins de groei af te remmen zodat ik toch nog wat tijd krijg.  Al met al komt er weer een spannende tijd aan.  Hoeveel kan een mens hebben !!!!                              Maar toch blijft nog steeds mijn motto:

Opgeven is geen optie !!!!